Drzewa szumiące nadzieją

Cykl: Spacer Aleją Róż (tom 3)

Autor: Edyta Świętek

Wydawnictwo: Replika

Rok wydania: 2017

„Drzewa szumiące nadzieją” to trzeci już tom nowohuckiej sagi „Spacer Aleją Róż”. Tym razem Edyta Świętek zabiera nas w schyłek lat pięćdziesiątych, kiedy to doprowadzeni do ostateczności antykościelnymi działaniami władzy robotnicy podejmują desperacką walkę w obronie krzyża będącego nie tylko symbolem wiary, ale także symbolem wolności. Za ten zryw w obronie wiary i samostanowienia rodzina Szymczaków będzie musiała zapłacić wysoką cenę.

Jednocześnie autorka prowadzi nas poprzez meandry losów bohaterów, którzy dokonują różnych, nie zawsze słusznych wyborów. Edyta Świętek nie uczyniła ich idealnymi, nie pozwoliła, by zaistnieli tylko w jednym wymiarze i właśnie przez tę jakże ludzką skłonność do popełniania błędów są tacy realni, i tacy bliscy czytelnikowi jak dobrzy znajomi.

Autorka z właściwą sobie lekkością nakreśliła przejmujący obraz nowohuckiej społeczności żyjącej w trudnych czasach ważnych przemian dziejowych. Czytelnik nie znajdzie tu lukrowanych opisów, lecz twardą, często okrutną rzeczywistość. A jednak z tej niepięknej, brudnej szarości co jakiś czas wyłania się jasne światło, dające nadzieję na lepsze jutro.

Dodatkowo zachwyca mnie zgodność fabuły z historycznym przekazem. Edyta pięknie połączyła fikcję literacką z prawdą o tamtych czasach. Nic tu nie zgrzyta, nic się ze sobą nie kłóci, wszystko natomiast idealnie się zazębia, tworząc spójną, harmonijną całość.

Jestem pod wrażeniem ogromu pracy, jaki autorka musiała włożyć w przygotowania, zanim mogła zasiąść do opisywania tych scen. Dzięki temu uzyskała oszałamiające efekty, dobitnie świadczące o tym, że nie zawsze następne części nie dorównują poprzednim. „Spacer Aleją Róż” trzyma linię i doprawdy nie potrafię wskazać, która część jest najlepsza. Najlepsze są wszystkie.